Finansal Hizmetler Yasası ve Yönetmeliği Kapsamında İsviçre Hukukunda ‘İzahname Muafiyeti’*

1. Giriş

İsviçre’de 01 Ocak 2020 tarihinde Finansal Hizmetler Yasası (Financial Services Act-FinSA) ve Finansal Hizmetler Yönetmeliği (Financial Services Ordinance-FinSO) yürürlüğe girdi. FINMA (Financial Market Supervisory Authority-Finansal Piyasalar Denetim Kurumu), izahname inceleme kurumuna 01 Haziran 2020 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere lisans verdiğinden ve altı aylık yasal geçiş süresini başlattığından, ilgili kural ve düzenlemelerle birlikte onaylanmış bir izahname yayınlama görevi 01 Aralık 2020 tarihinde tamamen yürürlüğe girmiştir.

Yeni izahname rejiminin İsviçre finans piyasası hukukunda gerçek bir paradigma değişikliğini temsil ettiğini söylemek doğru olur. İsviçre’de daha önce geçerli olan kural ve düzenlemelerle karşılaştırıldığında, yeni finansal piyasa mimarisinin dikkate değer bir yeniliği, FinSA’nın 35. maddesi uyarınca izahname yayınlama görevinden muafiyetlerin ve hafifletmelerin açıkça öngörülmesidir. Bu muafiyetler ve hafifletmeler büyük ölçüde Avrupa Birliği’nin İzahname Direktifi (o dönemde geçerli olan) ve İzahname Yönetmeliği’nde (bugün geçerli olan) yer alan uluslararası standartlardan esinlenmiştir.

Bu makalede bu muafiyetler ile hafifletmeler pratik bir bakış açısıyla tartışılıyor. Makale, çeşitli açık konulardan yola çıkarak bu yasal kurumların geniş bir kavramsal analizini sağlamanın yanı sıra yeni getirilen kural ve düzenlemelere ilişkin seçilmiş yorum sorularını açıklığa kavuşturmayı amaçlamaktadır.

2. İzahname Yayımlama Görevinden Muafiyetler

2.1. İzahname Muafiyeti Sistemi (System of Prospectus Exemptions)

2.1.1. Arz Türüne Göre Halka Arz Muafiyetleri (Exemptions for Public Offer by Type of Offering)

Mevzuat hükümlerine göre, halka arz türüne göre muafiyetlerin kesin olarak anlaşılması gerekmektedir. Sonuç olarak toplam altı muafiyet ayırt edilebilir. Tahsisli satış muafiyetinin şartlarının sağlanması halinde izahname yayımlanmadan halka arz yapılabilir. İlgili mevzuat hükümleri uyarınca, tüm bu muafiyetler yatırımcının korunması açısından ve orantılılık açısından gerekçelidir.

FinSA Madde 36(1-a), FinSA Madde 4(3) anlamında yalnızca profesyonel müşteri olarak sınıflandırılan yatırımcılara yönelik halka arzlar için geçerlidir. Pratik açıdan bakıldığında bu muafiyet özellikle yüksek öneme sahiptir.
FinSA Madde 36(1-b), 500’den az yatırımcıya hitap eden halka arzlar ile ilgilidir. Avrupa dışında 500 muafiyetini profesyonel müşterilere yönelik muafiyet ile birleştirmek muhtemelen mümkün değildir. Öncelikle İsviçre yasaları bu seçeneği sağlamamaktadır. İkincisi, 500 eşiği 150’den çok daha yüksektir. Bunun dışında, eğer arz yatırım bankalarından oluşan bir konsorsiyum tarafından gerçekleştiriliyorsa, 500 muafiyetinin pek pratik olmadığı görülüyor; çünkü bu tür bankalar birbirlerinin defterlerine bakmasına neredeyse hiç izin vermiyor.
FinSA Madde 36(1-c), en az 100 bin CHF (İsviçre frangı) değerinde menkul kıymet satın alan yatırımcılara yönelik halka arzlara atıfta bulunmaktadır. Zengin yatırımcıların daha bilgili olduğu ve bu nedenle korumaya ihtiyaç duymadığı varsayılırsa, bu muafiyet yukarıda bahsedilen profesyonel müşteri muafiyetine biraz benzer, ancak yine de ondan farklıdır.
FinSA Madde 36(1-d), birim başına minimum değer 100 bin CHF olan halka arzlar için geçerlidir. Bu muafiyet özellikle tahvil ve diğer borçlanma araçları için önemlidir.
FinSA Madde 36(1-e), 12 aylık bir dönemde toplam değeri 8 milyon CHF’yi aşmayan halka arzları kapsar. Bu eşikler nedeniyle ağırlıklı olarak küçük ve orta ölçekli işletmelerin veya startup şirketlerinin bu muafiyetten yararlanması beklenebilir.
FinSA’nın 36(4) maddesinde yalnızca finansal hizmet sağlayıcılar için geçerli olan ek bir muafiyet düzenlenmiştir. Daha sonraki bir aşamada halka arz edilen menkul kıymetlerle sınırlıdır ve FinSO’nun 45. maddesi kapsamında (a) geçerli bir izahnamenin bulunmasını ve (b) ihraççının veya izahnamenin sorumluluğunu üstlenen kişilerin kullanım iznini gerektirir.

FinSA Madde 36(5), bugüne kadar İsviçre mevzuatında benzersiz olan bir yetki devri maddesini içermektedir. Bu maddeye göre Federal Konsey, FinSA’nın 36(1) no.lu maddesinin (b) ila (e) bentleri kapsamındaki yatırımcı sayısını ve tutarları, kabul görmüş uluslararası standartları ve yurt dışındaki hukuki gelişmeleri dikkate alarak ayarlayabilecektir. Oldukça sıkı olan bu kısıtlamalar, delegasyon yetkisini makul ölçüde sınırlandırmaktadır.

2.1.2. Menkul Kıymet Türüne Göre Halka Arz Muafiyetleri (Exemptions for Public Offer by Type of Security)

Mevzuat hükümlerine göre, yatırımcıların yeterince korunduğu veya en azından bu menkul kıymetler hakkında başka, karşılaştırılabilir bir şekilde bilgilendirildiği için, yatırımcıların izahname şeklinde korunmasının tüm bu durumlarda gerekli olmaması, menkul kıymet türüne göre muafiyetleri haklı gösterebilir. Bu muafiyet listesi nispeten uzundur ve ilk bakışta belki biraz anlaşılmazdır.

Öncelikle, FinSA’nın 37(1) no.lu maddesi, (a) sermaye artırımı dışında, daha önce ihraç edilmiş aynı sınıftan hisse senedine dayalı menkul kıymetler karşılığında ihraç edilen, (b) aynı ihraççının veya kurumsal grubun finansal araçlarının dönüştürülmesi veya takası üzerine ihraç edilen veya teslim edilen veya (c) aynı ihraççının veya kurumsal grubun finansal araçlarına bağlı bir hakkın kullanılması sonrasında ihraç edilen veya teslim edilen hisse senetleri için geçerlidir. Pratik açıdan uygunluk açısından, dönüştürülebilir veya değiştirilebilir tahviller ve benzeri araçlar bu muafiyetten yararlanmayı talep eden en muhtemel adaylar arasındadır.
FinSA’nın 37(1) no.lu maddesi aynı zamanda (d) bir devralma ile bağlantılı olarak takas için arz edilen veya (e) içerik açısından izahnamenin eşdeğeri bilgilerin mevcut olması koşuluyla, bir birleşme, bölünme, dönüştürme veya varlıkların devri ile bağlantılı olarak arz edilen veya tahsis edilen menkul kıymetler için de geçerlidir. FinSO’nun 46(1) no.lu maddesinde tanımlanan eşdeğerlik şartıyla ilgili olarak, FinSO’nun 46(3) no.lu maddesi uyarınca, halka açık borsa arzlarına ilişkin izahnamede yer alan bilgilerin bu kurallar kapsamında eşdeğer kabul edilmesi ilginçtir ve ancak bu varsayım, birleşmeler ve diğer kurumsal yeniden yapılandırmalarla ilgili belgeler için mevcut değildir.
FinSA Madde 37(1-f), aynı türdeki hisse senedi sahiplerine temettü olarak dağıtılan hisse senetleri için, hisse senetlerinin sayısı ve türü ile halka arzın nedenleri ve ayrıntıları hakkında bilgi olması koşuluyla geçerlidir. Bu tür temettülerde, hissedarların ayni temettü ile nakdi temettü arasında seçim yapmadığı durumlarda, herhangi bir (halka açık) arz bulunmadığından öncelikle muafiyete başvurulması gerekmemektedir.
Başka bir koşul olmaksızın, FinSA’nın 37(1-g) no.lu maddesi, mevcut veya eski yönetim kurulu üyelerine veya yönetim kurulu üyelerine veya çalışanlara arz edilen veya tahsis edilen menkul kıymetler ile ilgilidir. Bu muafiyetin ardındaki mantık, işverenlere karşı, kamuyu aydınlatma yoluyla başka bir korumayı garanti etmeyen başka koruma araçlarının bulunmasıdır.
İhraççının türüne bağlı olarak, FinSA madde 37(1-h), İsviçre Konfederasyonu veya kantonları, uluslararası veya uluslarüstü bir kamu kuruluşu olan İsviçre Ulusal Bankası (merkez bankası) veya yabancı merkez bankaları tarafından ihraç edilen veya bunların sınırsız ve geri alınamaz garantisi ile ihraç edilen menkul kıymetleri kapsar. Belediyeye ait kamu kuruluşlarının (özellikle büyük şehirlerin) listeye dâhil edilmemesi talihsiz bir durum olup, yatırımcıların belediyeler hakkında çoğu zaman yeterince bilgi sahibi olmamasına rağmen bu durumun değiştirilmesi gerekmektedir.
Yatırımcının korunmasına yönelik ciddi bir tehdit bulunmadığından dolayı, FinSA’nın 37(1-i) no.lu maddesi, kâr amacı gütmeyen kuruluşlar tarafından ticari olmayan amaçlarla fon toplamak amacıyla ihraç edilen menkul kıymetlere atıfta bulunmaktadır.
Son olarak, FinSA Madde 37(1), (j) orta vadeli tahviller, (k) para piyasası araçları ve (l) ihraç şeklinde sunulmayan türev ürünler için geçerlidir. Bu muafiyetler ikna edici bir şekilde formüle edilmiştir ve mantıklıdır.

FinSA Madde 37(2), yukarıda tartışılandan daha kapsamlı olan bir yetki devri maddesini içermektedir. Bu maddeye göre Federal Konsey, yine tanınmış uluslararası standartları ve yurtdışındaki yasal gelişmeleri dikkate alarak, diğer türdeki halka açık menkul kıymetler için izahname yayınlama görevine ilave muafiyetler getirebilir. Bu madde hukukun üstünlüğünü önemli ölçüde zayıflattığı için kesinlikle sorunsuz değildir. Sonuçta FinSA’nın kendisinin değişmesine kıyasla FinSO’da oldukça hızlı bir rejim değişikliğine izin vermektedir.

2.1.3. Alım Satıma (İşleme) Kabul Muafiyetleri (Exemptions for Admission to Trading)

Alım satıma kabule ilişkin muafiyetler çoğunlukla ilgili Avrupa kurallarına ve düzenlemelerine uyarlanmıştır. Ancak İsviçre sermaye piyasasının bazı özelliklerini dikkate alırlar. Bu, yalnızca güvenlik türleri bir işlem yeri tarafından kontrol edilebildiğinden, özellikle menkul kıymet türüne göre muafiyetleri içerir.

FinSA Madde 38(1-a), 12 aylık bir süre boyunca aynı işlem yerinde işlem görmek üzere kabul edilen aynı kategorideki hisse senedi sayısının %20’sinden azını oluşturan hisse senetlerini kapsar. SIX İsviçre Borsası Kotasyon Kurallarında daha önce geçerli olan standartla karşılaştırıldığında, bu muafiyet boyut olarak önemli bir genişlemeyi temsil ediyor. Ancak borçlanma araçlarının artırımlarında muafiyet artık geçerli değildir.
FinSA Madde 38(1-b), finansal araçların dönüştürülmesi veya takası üzerine ya da finansal araçlarla bağlantılı hakların kullanılması sonrasında ihraç edilen hisse senetlerine, söz konusu hisse senetlerinin hâlihazırda alım satıma kabul edilenlerle aynı kategorideki hisse senetleri olması koşuluyla uygulanır. Hisse senedine dayalı menkul kıymetlerin temel özelliklerinin temelde aynı olması durumunda durum böyledir.
FinSA Madde 38(1-c), yabancı bir işlem mekânında alım satıma kabul edilen menkul kıymetlerle ilgilidir; ancak bu mekânın düzenlemelerinin, denetiminin ve şeffaflığının yurt içi işlem mekânı tarafından uygun olduğunun kabul edilmesi veya yatırımcılar için şeffaflığın başka yollarla sağlanması gerekir. Tanınmış harici işlem yeri kavramı FinSO’nun 48. maddesinde belirtilmiştir. Benzer şekilde, FinSO’nun 47. maddesi, başka bir İsviçre işlem merkezinde işlem görmek üzere kabul edilen menkul kıymetler ile ilgilidir.
FinSA Madde 38(1-d), yatırımcıların kendi hesaplarına veya diğer profesyonel müşterilerin hesabına işlem yapması koşuluyla, yalnızca profesyonel müşterilere açık bir işlem segmenti için kabulü istenen menkul kıymetlere atıfta bulunur. Bu muafiyet de meşrudur, ancak bugün böyle bir kesim mevcut değildir.

FinSA Madde 38(2) ayrıca, arz türüne ve teminat türüne göre izahname yayınlama görevinden muafiyetlerin, işleme kabul için de benzer şekilde geçerli olacağını öngörmektedir. FinSO’nun 49. maddesi bu durumun nerede ve ne ölçüde geçerli olduğunu belirtmektedir. Ancak FinSO’nun 49. maddesinin lafzına bakıldığında bu hükmün kapsamlı olduğu varsayılmamalıdır çünkü asgari kupür muafiyeti bu bağlamda da geçerli olabilir.

2.1.4. Yatırımcılara Eşit Muamele (Equal Treatment of Investors)

FinSA’nın 39. maddesi bilgi konusunda eşit muamele sağlar. Kapsam dışındaki bilgiler için geçerli olan ve izahname yayınlama görevi bulunmayan bu hüküm uyarınca, arz edenler veya ihraççılar, halka arza ilişkin gerekli bilgileri kendilerine gönderirken yatırımcılara aynı şekilde davranırlar. Burada kısaca tartışıldığı gibi, bu hüküm birçok kavramsal meseleye ve yoruma ilişkin sorulara yol açmaktadır.

Kavramsal düzeyde, yatırımcılara eşit muamele edilmesi, sermaye piyasası hukukunun genel olarak piyasa katılımcılarına ve özellikle yatırımcılara eşit muamele edilmesine ilişkin (yazılı olmayan) genel ilkesinden kaynaklandığı için, bu hükmün aslında yeni bir şey eklemediğini belirtmek önemlidir. Tıpkı bu genel hukuk ilkesi gibi, FinSA’nın 39. maddesi de mutlak eşitliği değil, yalnızca göreceli eşitliği gerektirmektedir. Belirli koşullar altında, çeşitli yatırımcılara farklı muamele yapılması haklı görülebilir. Ancak bu muamelenin objektif nedenlere dayanması ve orantılı olması gerekmektedir. Böyle bir eylemin tüm yatırımcıların çıkarına olması durumunda veya yatırımcının korunması başka yollarla sağlanıyorsa nesnel bir neden sunulabilir.

Ayrıca FinSA’nın 39. maddesinin uygulama kapsamı da belirsizdir. Başvurunun kişisel kapsamına ilişkin olarak, halka arz veya alım satıma kabul olduğu ileri sürülerek halka arz edenlere ve ihraççılara atıfta bulunulmaktadır. Maddi uygulama kapsamına ilişkin olarak, ifadeler açıkça halka arzdaki temel bilgilere atıfta bulunmaktadır. Ayrıca hem başlık (izahname yayınlama görevinin kapsamı dışındaki bilgiler) hem de giriş cümlesi (izahname yayınlama görevinin bulunmadığı durumlarda) halka arza kesinlikle gerek olmadığını göstermektedir.

Sonuç olarak, FinSA’nın 39. maddesi sadece izahname yayınlama yükümlülüğünden muafiyetten yararlanan tahsisli satışlar için değil, aynı zamanda halka arz yapılmayan ve ilk aşamada alım satım yerine kabul edilmeyen diğer sermaye piyasası işlemleri için de geçerlidir. Dolayısıyla haksız seçici açıklamanın önlenmesi amacıyla hazırlanan bu hüküm, özellikle hızlandırılmış talep toplama ve blok alım satım sürecini de kapsamaktadır.

2.2. İzahname Yayımlama Görevinin Azaltılması (Alleviations from Duty to Publish a Prospectus)

2.2.1. Kısaltmalara Genel-Soyut Yaklaşım

2.2.1.1. İhraççı Türüne Göre Azaltım (Alleviations by Type of Issuer)

İhraççı türüne göre belirli kısaltmalar sağlayan genel-soyut hafifletmeler, büyük ölçüde Avrupa kuralları ve düzenlemeleriyle uyumlu olup aynı zamanda İsviçre pazarının özelliklerini de dikkate almaktadır.

FinSA Madde 47(1), özellikle küçük ve orta ölçekli işletmeler olmak üzere ekonomik açıdan daha az öneme sahip şirketler için geçerlidir. FinSO ekleri 1’den 5’e kadar olanların tümü bu tür şirketlere yönelik hafifletmeler içermektedir, ancak kısaltmalar pratikte mevcut değildir.
FinSA Madde 47(2-a), küçük sermayelerle, yani bir işlem yerinde düşük piyasa değerine sahip ihraççılarla ilgilidir. Ancak FinSO ekleri 1’den 5’e kadar küçük emisyon üst sınırları için herhangi bir hafifletme ve kısaltma içermemektedir.
FinSA Madde 47(2-c), tanınmış tecrübeli ihraççılara, yani menkul kıymetlerini düzenli olarak halka arz eden veya menkul kıymetleri yabancı bir işlem sahasında alım satıma kabul edilen ve düzenlemesi, denetimi ve şeffaflığı şu şekilde kabul edilen ihraççılara atıfta bulunur: Yurtiçi bir işlem mekânı tarafından uygun olması. FinSO Madde 57(2), tanınmış tecrübeli ihraççıları, (a) İsviçre gösterge endeksinde en az 2 yıl boyunca hisse senedi menkul kıymetleri listesinde yer alan ve (b) toplam itibari değeri en az 1 milyar CHF olan borçlanma araçlarına sahip ihraççılar olarak tanımlamaktadır. FinSO eklerinin 1’den 5’e kadar olanlarının tümü, tanınmış tecrübeli ihraççılara yönelik hafifletmeler ve çeşitli kısaltmalar içermektedir.
Ayrıca, FinSA’nın 47(2) maddesi, yeni kurulan veya büyüyen şirketler gibi diğer ihraççılar için de geçerli olabilir. FinSO’nun 1’den 5’e kadar olan eklerinde Avrupa kuralları ve düzenlemeleri dışında bu şirketlere özel herhangi bir hafifletme ve kısaltma yer almamaktadır.

Yine FinSA’nın 47(3-e) maddesi, ihraççı türüne göre indirimlerin tekdüze olarak ve ihraççıların ticari faaliyetleri ve büyüklüğüne göre verileceğini öngörmektedir. Bu kural, en azından bir dereceye kadar, yeni kurulan veya büyüyen şirketlerin özelliklerinin dikkate alınmasını sağlar.

2.2.1.2. Arz Türüne Göre Azaltımlar (Alleviations by Type of Offering)

Belirli kısaltmalara da yer veren arz türüne göre genel-özet hafifletmeler, Avrupa kural ve düzenlemeleri ve SIX İsviçre Borsası’nın (Swiss Exchange) daha önce geçerli olan Kotasyon Kuralları ile tamamen uyumludur.

FinSA Madde 47(2-b) ve FinSO ekleri 1, 4 ve 5, arz türüne göre hafifletmeler içermektedir. Bu planlara göre, özel olarak ortaklık haklarına ilişkin konularda bazı kısaltmalar mevcutken, genel olarak haklarla ilgili konularda bazı kısaltmalar mevcut değildir.
Ancak kanaatimizce FinSA’nın 47(2-b) maddesi avans ortaklık hakları konusunu da kapsıyor. Bu nedenle benzer kısaltmaların FinSO ek 2’de yer alması gerekmektedir.

Ayrıca FinSA’nın 47(3-b) maddesi, arz türüne göre indirimlerin eşit şekilde ve ihraç hacmine göre verilmesini öngörmektedir. Mevcut yatırımcılar daha küçük tekliflerden daha az etkilendiği için bu çok mantıklı.

2.2.1.3. Diğer Sebeplerden Kaynaklanan Azalmalar

Daha fazla kısaltmalar sağlamak kaydıyla, diğer nedenlerden kaynaklanan genel-soyut hafifletmeler, özellikle işlem türüne göre yapılan hafifletmeleri içerir, aynı zamanda piyasa ve yatırımcılar için teminat türüne göre hafifletmeler de içerir.

FinSA Madde 47(2) zımni olarak izin vermektedir ve FinSO’nun 1’den 5’e kadar olan ekleri işlem türüne göre hafifletmelere yer vermektedir. Bu düzenlemelere göre, işlem görmeyen halka arz ve halka arzsız alım satıma kabul için birkaç kısaltma mevcuttur.
FinSA Madde 47(2), örneğin menkul kıymet türüne göre, piyasa ve yatırımcılar için daha fazla hafifletmeye zımni olarak izin vermektedir. Ancak FinSO’nun 1’den 5’e kadar olan ekleri, en azından mevcut sürümde bu türden herhangi bir hafifletme ve kısaltma içermemektedir.

Sonuçta, FinSA’nın 47(3) maddesi, diğer nedenlerden dolayı indirimlerin aynı şekilde ve özellikle (a) ihraç edilen menkul kıymet türleri, (b) piyasa ortamı ve (c) yatırımcıların şeffaf bilgi için özel koşulları dikkate alınarak verilmesi gerektiğini öngörmektedir. Bu bağlamda hukuk bilimi ve sermaye piyasası uygulamalarının önümüzdeki aylarda ve yıllarda ileriye dönük yol göstereceğine inanıyorum.

2.2.2. Kısaltmalara Bireysel-Somut Yaklaşım

Yukarıda tartışılan genel-soyut yaklaşımın yanında başka bir yaklaşım daha mevcuttur. Bireysel-somut yaklaşımda, inceleme organı kısaltmaların yapılmasından, yani belirli bilgilerin izahnamede yer alması gerekip gerekmediğine ve ne ölçüde dâhil edilmesinin gerekmediğine her durum için ayrı ayrı karar vermekten sorumludur.

FinSA Madde 41(1-a), arz verenlere veya ihraççılara ciddi şekilde zarar verecek açıklamalar için geçerlidir. Açıklamanın ciddi derecede zararlı olmasının yanı sıra, bu hafifletme, bir açıklamanın, ihraççının kalitesi ve menkul kıymetlerin özelliklerine ilişkin bilinçli bir değerlendirme için gerekli olan gerçekler ve koşullar açısından yatırımcıları yanıltmamasını gerektirmektedir. Pratik açıdan bu hafifletme, arz edenlerin veya ihraççıların gelecekteki işlemleri planlama sürecinde olduğu bir duruma uygulanabilir.
FinSA Madde 41(1-b), az öneme sahip bilgilerle ilgilidir. Bu hafifletme kapsamında, bilgi, ihraççının veya garantörün ve menkul kıymet ihraççısının iş durumunun ve ana beklentilerin, risklerin ve davaların değerlendirilmesi üzerinde hiçbir etkisi yoksa yalnızca küçük bir öneme sahiptir. Uygulamada bu hafifletme, finansal tablolardaki notlardaki değişiklikler ile ilgili olabilir.
FinSA Madde 41(1-c), başka bir işlem yerinde işlem gören menkul kıymetlere atıfta bulunur. Bu hafifletme, ihraççının son 3 yıldaki periyodik raporlamasının geçerli finansal raporlama yükümlülüklerine uygun olması koşuluyla, bir işlem yerinde işlem gören menkul kıymetleri kapsar. Benim anlayışıma göre, bu hafifletme yalnızca halka arzlar için geçerlidir; çünkü özellikle FinSA’nın 38(1-c) maddesi ve FinSO’nun 47. maddesinde işleme kabul ile ilgili muafiyetler zaten mevcuttur.

FinSA’nın 41(2) maddesi uyarınca, inceleme organı, yatırımcıların çıkarlarının korunması koşuluyla, sınırlı bir dereceye kadar daha fazla hafifletme kararı verebilir. Madde 52(1) FinSO, FinSO ekleri 1 ila 5 uyarınca yükümlülüklerden ayrılabileceğini açıklığa kavuşturmaktadır. FinSO Madde 52(2), daha fazla veya ilave ayrıntıların dâhil edilmesi gibi koşullara bağlı olarak daha fazla hafifletme verebileceğini belirtmektedir. Örneğin, teminatlı menkul kıymet ihraçlarında, ihraççının veya garantörün bilgisi, teminata ilişkin bilgiden daha az önemlidir.

3. Sonuç

Pratik açıdan bakıldığında, tahsisli satış yoluyla yapılan sermaye piyasası işlemleri İsviçre piyasasında her zaman net değildir. Avrupa Birliği’nin rol modelini takip eden İsviçre, yeni izahname rejiminin bir parçası olarak bir dizi açık muafiyet getirdi. Yukarıdaki analizlere dayanarak, izahname yayınlama görevinden muafiyetlerin asit testini geçtiği sonucuna varma eğilimindeyiz. Muafiyetlerin kodlanması hukuki belirlilik açısından kazanç olarak nitelendirilebilir. Ancak gelecekte daha iyi yapılabilecekler ve yapılması gerekenler, bireysel muafiyetler arasındaki ilişkinin netleştirilmesiyle ilgilidir. Örnek vermek gerekirse, profesyonel müvekkillere yönelik muafiyetin 500 muafiyet ile birleştirilip birleştirilemeyeceği hukuk literatüründe hâlâ tartışmalı görünmektedir. Aynı durum diğer çeşitli kategorilerdeki muafiyetler için de geçerlidir; örneğin yüksek değerli menkul kıymetler için muafiyet.

Borsada işlem görmeyen şirketler artık önemli miktarda ilave zaman ve maliyet harcamasıyla karşı karşıya olduğundan, bu zorlukların basitleştirilmiş ve orantılı izahname yükümlülükleri ile karşılanması kesinlikle uygun olmuştur. Ancak analizimizde, izahname yayınlama görevindeki hafifletmelerin en azından kısmen hedefi tutturamadığı sonucuna varıldı. İzahnamenin asgari içeriğine ilişkin bireysel planların temelini oluşturan genel-soyut yaklaşım açıkça başarılı olamamıştır. Bireysel-somut yaklaşım halen geliştirilme aşamasında olup, önceki uygulamalara ve diğer sermaye piyasası işlemlerine yönelim tavsiye edilebilir. Sonuç olarak, her durumda bireysel-somut değerlendirmelere ihtiyaç duyulabileceği için genel-soyut kontrol listelerinin çoğu zaman yararlı olmadığı ifade edilebilir.

Yavuz Akbulak

1966 yılında, Gence-Borçalı yöresinden göç etmiş bir ailenin çocuğu olarak Ardahan/Çıldır’da doğdu [merhume Anası (1947-10 Temmuz 2023) Erzurum/Aşkale; merhum Babası ise Ardahan/Çıldır yöresindendir]. 1984 yılında yapılan sınavda Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Maliye bölümünü kazandı. 1985 yılında Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Maliye bölümüne yatay geçiş yaptı ve 1988’de Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Maliye bölümünü birincilikle, Fakülteyi ise 11’inci olarak bitirdi.
1997 yılında Amerika Birleşik Devletleri’nin Denver şehrinde yer alan ‘Spring International Language Center’da; 65’inci dönem müdavimi olarak 2008-2009 döneminde Milli Güvenlik Akademisi’nde (MGA) eğitim gördü ve MGA’dan dereceyle mezun oldu. MGA eğitimi esnasında ‘Sınır Aşan Sular Meselesi’, ‘Petrol Sorunu’ gibi önemli başlıklarda bilimsel çalışmalar yaptı.
Türkiye’de Yatırımların ve İstihdamın Durumu ve Mevcut Ortamın İyileştirilmesine İlişkin Öneriler (Maliye Hesap Uzmanları Vakfı Araştırma Yarışması İkincilik Ödülü);
Türk Sosyal Güvenlik Sisteminde Yaşanan Sorunlar ve Alınması Gereken Önlemler (Maliye Hesap Uzmanları Vakfı Araştırma Yarışması İkincilik Ödülü, Sevinç Akbulak ile birlikte);
Kayıp Yıllar: Türkiye’de 1980’li Yıllardan Bu Yana Kamu Borçlanma Politikaları ve Bankacılık Sektörüne Etkileri (Bankalar Yeminli Murakıpları Vakfı Eser Yarışması, Övgüye Değer Ödülü, Emre Kavaklı ve Ayça Tokmak ile birlikte);
Türkiye’de Sermaye Piyasası Araçları ve Halka Açık Anonim Şirketler (Sevinç Akbulak ile birlikte) ve Türkiye’de Reel ve Mali Sektör: Genel Durum, Sorunlar ve Öneriler (Sevinç Akbulak ile birlikte) başlıklı kitapları yayımlanmıştır.
Anonim Şirketlerde Kâr Dağıtımı Esasları ve Yedek Akçeler (Bilgi Toplumunda Hukuk, Ünal TEKİNALP’e Armağan, Cilt I; 2003), Anonim Şirketlerin Halka Açılması (Muğla Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Tartışma Tebliğleri Serisi II; 2004) ile Prof. Dr. Saim ÜSTÜNDAĞ’a Vefa Andacı (2020), Cilt II, Prof. Dr. Saim Üstündağ’a İthafen İlmi Makaleler (2021), Prof. Dr. Saim Üstündağ’a İthafen İlmi Makaleler II (2021), Sosyal Bilimlerde Güncel Gelişmeler (2021), Ticari İşletme Hukuku Fasikülü (2022), Ticari Mevzuat Notları (2022), Bilimsel Araştırmalar (2022), Hukuki İncelemeler (2023), Prof. Dr. Saim Üstündağ Adına Seçme Yazılar (2024), Hukuka Giriş (2024) başlıklı kitapların bazı bölümlerinin de yazarıdır.
1992 yılından beri Türkiye’de yayımlanan otuza yakın Dergi, Gazete ve Blog’da 2 bin 500’ü aşan Telif Makale ve Telif Yazı ile tamamı İngilizceden olmak üzere Türkçe Derleme ve Türkçe Çevirisi yayımlanmıştır.
1988 yılında intisap ettiği Sermaye Piyasası Kurulu’nda (SPK) uzman yardımcısı, uzman (yeterlik sınavı üçüncüsü), başuzman, daire başkanı ve başkanlık danışmanı; Özelleştirme İdaresi Başkanlığı GSM 1800 Lisansları Değerleme Komisyonunda üye olarak görev yapmış, ayrıca Vergi Konseyi’nin bazı alt çalışma gruplarında (Menkul Sermaye İratları ve Değer Artış Kazançları; Kayıt Dışı Ekonomi; Özkaynakların Güçlendirilmesi) yer almış olup; halen başuzman unvanıyla SPK’da çalışmaktadır.
Hayatı dosdoğru yaşamak ve çalışkanlık vazgeçilmez ilkeleridir. Ülkesi ‘Türkiye Cumhuriyeti’ her şeyin üstündedir.