4857 sayılı İş Kanunu’nun 8 nci maddesinde iş sözleşmesine göre, “İş sözleşmesi, bir tarafın (işçi) bağımlı olarak iş görmeyi, diğer tarafın (işveren) da ücret ödemeyi üstlenmesinden oluşan sözleşmedir. İş sözleşmesi, Kanunda aksi belirtilmedikçe, özel bir şekle tâbi değildir”.
Hukukumuzda işverenler yönetim hakkına dayanarak iş sözleşmelerinin dışında ve sözleşmenin eki niteliğinde işyeri iç yönetmeliği düzenleyebilmektedir. İç yönetmelikler işverenin elinde bulundurduğu talimat verme (yönetim) hakkının dışında kalan ve işyerinde çalışan işçiler için genel olarak uygulanmasını gerekli gördüğü çalışma koşullarını kapsamaktadır. Uygulamada, disiplin kuralları ve cezalan, iş sağlığı ve iş güvenliği önlemleri dışında iş süreleri, fazla çalışmalar, genel tatil günlerinde çalışma, ücretin ödenme zamanı, avanslar, ek ödemeler ve sosyal yardımlar gibi konularda iç yönetmeliklerde yer aldığı görülmektedir[1]. Ayrıca, işverenler iç yönetmeliklerde yasalardaki veya sözleşmelerdeki hükümlerin ayrıntılarına yer verebilecekleri gibi bunların düzenlenmediği alanda da çalışma koşullarını belirleyen kurallar koyabilirler.
4857 sayılı İş Kanunu’nda işyeri iç yönetmeliği düzenleneceğine dair bir hüküm bulunmamakla birlikte işyeri iç yönetmeliğinin düzenlenip uygulanmasını engelleyen bir hüküm de bulunmamaktadır.
İşverenin tek taraflı olarak iş mevzuatı ve işyeri uygulamasına uygun olarak hazırladığı işyeri iç yönetmelikleri, iş sözleşmesinin eki niteliğinde kabul edilmektedir.
İşyeri iç yönetmelikleri, işin yapılmasını, özel ve genel ve çalışma şartlarını, işçilerin işyerinde uyacakları disiplin kurallarını, sağlık ve güvenlik tedbirlerini, iş süreleri, fazla çalışma, genel tatil günlerinde çalışma, ücretin ödenme zamanı, avans ödemeleri, ek ödemeler ve sosyal yardımlar konularıyla birlikte, işçi ve işverenin hak, borç ve yükümlülükleri ile yetki ve sorumluluklarını ve benzeri konuları içeren düzenleyici kurallar bütünüdür.
Genellikle toplu iş sözleşmesi olmayan işyerlerinde, işverenler, iş mevzuatı hükümlerine aykırı olmamak koşuluyla, işyeri uygulamalarını da kapsayan bir işyeri iç yönetmeliği düzenleyebilmektedirler. İş mevzuatındaki herhangi bir hükümde, işverence tek taraflı olarak hazırlanmış ve yürürlüğe konulmuş bir işyeri yönetmeliğinin, herhangi bir idari makamca onaylanması şartına bağlanmamıştır. Bu yönetmeliklerde iş şartları tamamen özel bir şekilde belirlenmekte ve bu nedenle de işçi ile işveren arasındaki iş sözleşmesinin eki niteliğini kazanmaktadır. Toplu iş sözleşmesi imzalanıp uygulanan işyerlerinde de işyeri iç yönetmeliklerinin hazırlandığı ve uygulandığı görülebilmektedir.[2]
Ancak işverenin iş sözleşmesinin kurulmasından önce hazırlamış olduğu işyeri iç yönetmeliğinin içeriği konusunda işçiyi yeteri derecede bilgilendirmiş olması gerekiyor. Aynı zamanda iş sözleşmesinin kurulmasından sonra hazırladığı işyeri içi yönetmeliğinde de işçinin onayını alması gerekiyor. İşyeri iç yönetmeliklerinin altına işçinin imzasının alınması yeterli görülmüyor. Bu konuda yapılması gereken şey işyeri iç yönetmeliğinin bir suretinin işçiye verilmesidir.
Sonuç olarak, iş sözleşmesinin yapılmasından sonra işveren tarafından yürürlüğe konulan iç yönetmelik, işçilerin açık veya örtülü onayları ile iş sözleşmesinin eki haline gelir. İş sözleşmesinin kurulmasından önce hazırlanmış ancak işçilere bildirilmemiş olan yönetmelik hükümleri işçiler açısından bağlayıcı değildir. İşveren, iç yönetmelikte işçi yararına değişiklikleri tek taraflı yapabilir. Ancak çalışma şartlarında işçi aleyhine oluşabilecek değişikliklerin yapılması İşK m.22’deki yönteme bağlıdır[3].
[1] SÜZEK, Sarper, İş Hukukunda İç Yönetmelikler, https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/629591. Erişim tarihi. 28.8.2024.
[2] SINAV, Tahsin, https://www.yenisafak.com/yazarlar/tahsinsinav/iyeri-yonetmeligi-hazirlamak-634
[3] ÇELEBİ DEMİR, Duygu, İşçinin İşyeri Değişikliğine Sonradan İtirazı (Yargıtay Kararının Değerlendirilmesi; SİCİL, Yıl 2020, S.44, s.170 vd.
1962 yılında Sivas’ın Şarkışla İlçesinde doğdu. İlk ve Ortaokulu Sivas’ta, Liseyi Tokat’ta bitirdi. 1986 yılında Anadolu Üniversitesi İktisat Fakültesi’nden mezun oldu. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü’nde Özel Hukuk Anabilim Dalında Tezli Yüksek Lisans yaptı.
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’nda uzun yıllar sırasıyla Bölge Müdür Yardımcısı, Bölge Müdürü ve Genel Müdür Yardımcısı olarak görev yaptıktan sonra bu görevinden 2016 yılı mayıs ayında emekli oldu.
İnciroğlu Danışmanlık, Denetim ve Eğitim Hizmetleri şirketinin kurucusu olan İNCİROĞLU, özel sektöre yönelik iş hukuku, sendikalar ve toplu iş sözleşmesi hukuku, sosyal güvenlik hukuku ve yabancı çalışma hukuku alanlarında danışmanlık, denetim ve eğitim hizmetleri vermektedir.
Muhtelif dergi ve gazetelerde iş hukuku, iş sağlığı ve güvenliği hukuku ve sendikalar ve toplu iş sözleşmesi hukuku ile ilgili makaleleri, çeşitli üniversitelerde, kongre ve konferanslarda sunduğu bildirileri ve yayımlanmış yedi adet kitabı bulunan İNCİROĞLU, evli ve üç çocuk babasıdır.
Yayımlanan Kitapları
Sorulu-Cevaplı İş Hukuku Uygulaması, 4. Baskı, İstanbul 2019, Legal Yayıncılık.
Güncel Yargıtay Kararları Işığında Açıklamalı Yeni İş Kanunu, İstanbul 2006, Legal Yayıncılık.
İş Sağlığı ve Güvenliğinde İşçi ve İşverenin Hukuki ve Cezai Sorumlulukları, 2. Baskı, İstanbul 2008 Legal Yayıncılık.
Çalışma Hayatında Esnek Çalışma Uygulamaları, 2. Baskı, İstanbul 2020, Legal Yayıncılık.
Sorulu-Cevaplı İş Sağlığı ve Güvenliği Mevzuatı Uygulaması, İstanbul 2014 Legal Yayıncılık.
Kamu İşvereninin İş Sağlığı ve Güvenliği Bakımından Sorumluluğu, 2. Baskı, Ankara 2016 Adalet Yayınevi
500 Soruda İş Sağlığı ve Güvenliği Mevzuatı, Güncellenmiş 3. Baskı, Ankara 2019 Seçkin Yayınları